ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας, με τη σπάνια ομορφιά του, την πλουσιότατη χλωρίδα, τη μοναδική του πανίδα και με τους ελεύθερους πληθυσμούς των ελαφιών, ζαρκαδιών, αιγάγρων κ.λ.π. και τα απαράμιλλης ομορφιάς φυσικά τοπία του, δεν είναι πλέον όπως τον γνωρίζαμε. Ό,τι δεν έγινε τους τελευταίους τουλάχιστον δύο αιώνες (τα μεγάλα έλατα είχαν ηλικία 180 – 240 ετών) συνέβη το απόγευμα της 28/6/2007 όταν, μία πυρκαγιά που ξεκίνησε την προηγούμενη μέρα στο χωριό Στεφάνη Βοιωτίας, δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα, με αποτέλεσμα να κατακάψει 36.338 στρέμματα στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, από τα οποία τα 21.800 ήταν δάσος κεφαλληνιακής ελάτης.
Για την προστασία του Εθνικού Δρυμού από τις πυρκαγιές, είχε διανοιχθεί πλήρες δίκτυο δρόμων και αντιπυρικών λωρίδων (πάνω από 400 km συνολικά), κατασκευάστηκαν υδατοδεξαμενές, πυροφυλάκια, και έγιναν εκτεταμένοι καθαρισμοί παρόδιας βλάστησης.
Η ανάπτυξη όμως μεγάλου μετώπου πυρκαγιάς στη Βοιωτία, το οποίο με τη βοήθεια δυτικών ανέμων, κινήθηκε προς Πάρνηθα και απέκτησε ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, είχε σαν αποτέλεσμα, να μην χρησιμοποιηθούν οι υφιστάμενες υποδομές, και να καταστραφεί μεγάλο μέρος του Εθνικού Δρυμού, στο οποίο περιλαμβάνονται εκτός του δάσους της κεφαλληνιακής ελάτης και σημαντικότατοι βιότοποι της άγριας πανίδας και κυρίως των ελαφιών.
Η μη έγκαιρη αντιμετώπιση της πυρκαγιάς το απόγευμα της 27/6/2007 στο σημείο έκρηξής της, είχε σαν αποτέλεσμα την επέκτασή της κατά τη διάρκεια της επερχόμενης νύκτας, ώστε το επόμενο πρωί να περάσει τον ασφάλτινο δρόμο Φυλής – Δερβενοχωρίων, να ανέλθει το απόγευμα της ίδιας μέρας τα υψώματα Μουγγουλτός και κορυφή Καραμανλή, από όπου αφού πέρασε τον δασικό δρόμο – αντιπυρική ζώνη Πηγή Φυλής – Βούντημα, στη θέση Καστρίζα (16:50 μ.μ. περίπου), κατευθύνθηκε προς Ντράσιζα, Πετράλωνα και Πλατάνα (19:00 μ.μ. περίπου) και στις 23:00 μ.μ. περίπου είχε φθάσει στο Καζίνο, αφού προηγουμένως είχε κάψει τις περιοχές Ρουμάνι, Καμπέρα, Παλιοχώρι, Λαγός, Ναυτικό, Αγ. Τριάδα και Γούρνες.
Μετά τις 23:30 μ.μ., ο άνεμος έπεσε και ταυτόχρονα άλλαξε κατεύθυνση. Έτσι, η φωτιά δεν προχώρησε ανατολικότερα προς Τατόι (σταμάτησε στο Ρέμα Χούνης), ούτε νότια προς Κεραμίδι, Μετόχι και Θρακομακεδόνες (σταμάτησε στον Αγ. Γεώργιο Κεραμιδίου).
Γεώργιος Αμοργιανιώτης,
Δασολόγος
Δασάρχης Πάρνηθας
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΙΑ
ΑΜΕΣΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙΑ
Η πυρκαγιά της 28/6/2007 έκαψε συνολικά έκταση 36.338,16 στρεμμάτων στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας. Από αυτά τα 16.025,25 στρ. ανήκουν στον πυρήνα του Δρυμού και τα 20.312,48 στρ. στην περιφερειακή ζώνη. Τα 10.561,98 ήταν δάση χαλεπίου πεύκης, τα 21.800 ήταν δάση κεφαλληνιακής ελάτης και τα 3.976,2 στρ. ήταν δάση αείφυλλων πλατύφυλλων. Κάηκαν επίσης 79,86 στρ. αγροτικών εκτάσεων, καθώς και οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Πολεμικού Ναυτικού στη θέση Σκίπιζα.
Καταστράφηκαν ολοσχερώς οι εγκαταστάσεις του εκτροφείου ελαφιών του Δασαρχείου στη θέση Παλιοχώρι – Βιλιάνι, το υπό κατασκευήν κέντρο ενημέρωσης επισκεπτών του Δασαρχείου στην Αγ. Τριάδα, το δασοφυλάκιο της Αγ. Τριάδας, 3 χώροι δασικής αναψυχής στις θέσεις Πλατάνα, Βιλιάνι και Αγ. Γεώργιος Κεραμιδίου, καθώς και τα υφιστάμενα δίκτυα ΔΕΗ, ΟΤΕ και ύδρευσης.
Όσον αφορά την άγρια πανίδα, παρά τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά την πυρκαγιά, οι εξακριβωμένες απώλειές της δεν είναι σοβαρές. Μετά τη διαπίστωση ότι η φωτιά κατευθύνεται προς το δρυμό, ο φύλακας του εκτροφείου μαζί με τον προϊστάμενο του Δασαρχείου, άνοιξαν τις πόρτες του εκτροφείου και απελευθέρωσαν τα 35 ελάφια που βρίσκονταν μέσα σ’ αυτό. Συνολικά καταμετρήθηκαν από υπαλλήλους του Δασαρχείου και από τους υλοτόμους που κατασκεύασαν τα αντιπλημμυρικά έργα της Πάρνηθας, και περπάτησαν σπιθαμή προς σπιθαμή ολόκληρη την καμένη έκταση, 18 καμένα ελάφια, που στην πλειοψηφία τους ήταν μητέρες με τα μικρά τους, που δεν
μπορούσαν να τις ακολουθήσουν, καθώς και 3 αίγαγροι, που προφανώς εγκλωβίστηκαν στις φλόγες.
Ο μεγάλος πληθυσμός των ελαφιών του δρυμού εξακολουθεί να είναι ακμαίος, έχει μετακινηθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο άκαυτο τμήμα του δρυμού, καθώς και στα όμορα του δρυμού δάση της Δ. Αττικής και της Βοιωτίας. Σημαντικός αριθμός επίσης μετακινήθηκε προς τα όμορα δάση του Αυλώνα, των Αφιδνών και του Τατοΐου. Στις νέες θέσεις, όμως, πολλές από τις οποίες γειτνιάζουν με κατοικημένες περιοχές, η εξεύρεση τροφής, νερού και καταφυγίου είναι δυσχερέστερη και κατά συνέπεια απαιτείται αυξημένη μέριμνα για την προστασία τους.
Όσον αφορά τα άλλα μεγάλα θηλαστικά του δρυμού (λαγοί, αλεπούδες, ασβοί, κλπ.), δεν βρέθηκε σημαντικός αριθμός καμένων ζώων.
ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΡΚΑΓΙΑ
Η εκδήλωση πυρκαγιάς σε μία περιοχή έχει σοβαρότατες περιβαλλοντικές, οικολογικές, οικονομικές, αισθητικές, πολιτιστικές και λοιπές επιπτώσεις για τους κατοίκους της περιοχής αυτής. Στα δασικά οικοσυστήματα έχουμε οπισθοδρόμηση για αρκετές δεκαετίες, η πανίδα της περιοχής που επιβίωσε της πυρκαγιάς μεταναστεύει για άλλους βιοτόπους, η συγκράτηση του νερού στο έδαφος μειώνεται δραματικά, ενώ αντίθετα αυξάνει κατακόρυφα η επιφανειακή απορροή, παρασύροντας το γόνιμο επιφανειακό έδαφος, αυξάνοντας τις παροχές των ρεμμάτων και δημιουργώντας πλημμυρικά φαινόμενα στα κατάντη. Ο κίνδυνος διάβρωσης του εδάφους στην καμένη περιοχή της Πάρνηθας και δημιουργίας πλημμυρικών φαινομένων είναι πολύ μεγάλος, τόσο λόγω των μεγάλων εγκάρσιων κλίσεων που επικρατούν, όσο και της παντελούς πλέον απουσίας βλάστησης, η οποία δυστυχώς κατακάηκε στο σύνολό της από τη μεγάλη ένταση της φωτιάς, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της επιφανειακής απορροής.
Γεώργιος Αμοργιανιώτης,
Δασολόγος
Δασάρχης Πάρνηθας
Πηγή:http://www.parnitha-np.gr/index.htm
και ένα video για να θυμηθούμε, από: adamop26
.gif)
